തമോരാഗം

ഇരുള്‍ ഇഴ നെയ്തു കൂട്ടുമീ രാവ് പോലെ

ഇത്രമേല്‍ ഭംഗിയില്ല ഒരു പകലിനും

പുണര്ന്നും പുണരാതെയും

അറിഞ്ഞും അറിയാതെയും

കിതച്ചും വിയര്‍ത്തും

പിണങ്ങിയും കരഞ്ഞുമൊക്കെ

ഇരുട്ടു പെറ്റുകൂട്ടിയ

എത്ര എത്ര രാവുകള്‍

യുഗാന്ത്യം വരെ

നീയും ഞാനും

പ്ലാസ്റ്റിക്‌ വരിഞ്ഞ ഈ കട്ടിലും

പുറന്തോട് പൊട്ടാത്ത കനത്ത ഇരുട്ടും,

ഇവിടെ തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കില്‍